BIDDEN IN DIE VERBORGEN MYSTIEKE RUIMTE VAN
GOD IN JE ZELF
Laat God zelf in jou bidden en
ga Hem niet in de weg staan.
Mensen hebben iets met God, wie of wat dan ook.
‘Wij hebben niets met God’, zei de jonge puber. Dat
had hij van zijn vader gehoord. Zo kun je er dus
over praten en zo komt God ter sprake.’Iets hebben
met God’, daar gaat het dus om.
Dan praat je alleen nog maar over god. Iets anders
is dat je hardop spreekt vanuit God in jezelf.
Aan het eind van een uitvaartgesprek ben ik gewoon
af te sluiten met een gebed. Het verwondert mij
telkens, dat het bidden dan een diepere snaar raakt
in mensen. Tegelijk kom je dan in een heel andere
sfeer van het gesprek. Je komt aan de laag van het
gevoel en dan komen ook vaak de eerste tranen. Ook
Theresia van Avila zegt dat echt bidden begint met
een beweging in het hart.
Je hebt iets met God terwijl je niet weet wie of wat
Hij of Zij is. Misschien is het wel zoiets als een
aandoening die overigens op een aangename manier
over je heen kan komen. Je hebt iets met God als
iemand, die jou ter harte gaat en tegelijk heb je
zorg om Hem of Haar of om een ‘ik weet niet wie of
wat’. Je bent bezorgd om het goddelijke in jouw
leven en in deze wereld. Tegelijk weet je natuurlijk
heel goed dat je niets kunt doen aan dat Goddelijke,
maar het geeft wel een diepe zin aan je leven.
Het is niet iets dat van buiten of van boven komt,
maar het is een zinvolheid van binnenuit.
Is God dan een iets of iemand, een persoon of alleen
maar een gevoel? (Vgl.JT) Het heeft tegelijk te
maken met geheel de menselijke persoon van gevoel,
verstand en wil. Het gevoel en het besef iets met
God te hebben is iets dat heel kostbaar en kwetsbaar
is en waarmee ik heel voorzichtig mee wil om gaan.
Bewust worden van God met je verstand volgt op het
gevoel dat je hebt en het willen komt volgens mij
als derde.
Op een keer was Jezus aan het bidden. ‘Heer, leer
ons ook bidden’, zeggen de leerlingen dan tegen Hem.
‘Als je bid zeg dan Onze Vader, die….’.enz. Zo
antwoord Jezus. Geen theorie over God en over
bidden, maar je moet het gewoon zeggen en doen, net
als de eerste monniken hardop in hun cel in de
woestijn met een spouwmuur tussen de cellen tegen
het geluid. Echt hardop het ‘Onze Vader’ bidden dat
verandert mensen en dat werkt door in heel je
persoon in al zijn lagen, affectief, inventief en
effectief. Op hetzelfde moment dat jij gaat bidden
neemt God het roer over en gaat God zelf in jou
bidden via Jezus en wordt je net als Jezus in de
Drie-Een-Heid van God geplaatst: Vader, Kind en
H.Geest.
Bidden brengt je in de geheime mysterieuze ruimte
van God in jezelf. Het geeft je het besef dat het
leven een gave is en een groot geheim. Je bent er,
maar je had er ook niet kunnen zijn. Die affectieve
ervaring van dat gevoel is het begin van alle bidden
in de mysterieuze ruimte van God in jezelf. Je hebt
jezelf niet geschapen, maar mensen worden geboren en
dat overkomt je. Daar ga je zelf niet over.
Het enigste wat je bij het bidden kunt doen is God
niet in de weg gaan staan of alleen maar praten over
God in de zin van: ‘we hebben niets met God’. Je
bent zelf wel de enigste die deur van je ziel van
binnenuit open kunt zetten naar God in het
verborgene. Hij zoekt vanaf mijn geboorte en doopsel
net zo sterk naar mij dan dat ik zoek naar God. Hij
die is zegt tegen mij:
Adam, waar ben? Wees er! Dag en nacht in gebeden
wakend, met het Onze Vader als mantra. |
|
|