EEN WERELD VAN STILTE DIE SPREEKT VAN GENADE

Pastor W. Boerkamp O Carm

 

5-40-dagentijd- C
Joh. 8,1-11
+website- www.bewustchristen.nl -2013-spirituele overweging-w.boerkamp o.carm.-paars

Een verhaal van Johannes over een vrouw op overspel betrapt.
Pasen komt in zicht en de dood werpt zijn schaduw al vooruit.
Nu wordt Jezus het licht der wereld en de bron van levend water.
In de tempel geeft Hij aanschouwelijk onderwijs bij die vrouw.
In Hem weerkaatst het goddelijk licht en verdwijnt de duisternis:
“Ik ben het licht voor de wereld. Wie Mij volgt wandelt
nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft”.
Stromen van levend water vloeien a.h.w. uit zijn binnenste.
Jezus wordt met zijn eigen persoon zelf tempel van de H.Geest.
Nooit heeft iemand zo gesproken als die mens (Joh.7,46)
Het is een wereld van stilte die spreekt rondom die vrouw.
Je mag niemand veroordelen voordat je goed hebt geluisterd.

Uit verlegenheid schrijft Jezus figuurtjes in het zand.
Het is een moeilijke kwestie en je krijgt er allerlei gevoelens bij.
Je weet niet wat je er mee aan moet en je wilt eerlijk blijven
tegenover God en tegenover jezelf en tegenover de ander.
Van verlegenheid begin je als het ware op je bloknoot te krabbelen
en figuurtjes te tekenen en a.h.w.lijntjes te trekken in het zand.
Ondertussen zoek je wat ongemakkelijk naar een goede houding.
Zo weet je in stilte die spreekt een milde toon in jezelf te vinden:
“Wie van jullie zonder zonde is,
laat die als eerste een steen op haar werpen”
Zo kom je bij je eigen zwakheid, zondigheid en kwetsbaarheid uit.
Deze vrouw lijdt al genoeg onder haar openbare vernedering
en onder die harde, dubbele en schijnheilige mannenmoraal.
Trouwens, waar is die man, want overspel gebeurt toch met twee.
Zo wordt de vrouw geen geval meer maar krijgt zij een gezicht
en gaat de hele steniging niet door en blijft Jezus alleen achter.

Wat een prachtig klassieke wereldliteratuur net als vorige keer.
Zeer geschikt voor biblio-drama zoals de meeste verhalen
Het is alsof je er zelf bij staat en er gebeurt ontzettend veel.
Vooral in het binnenste van de omstanders en in je zelf.
Je raakt er helemaal bij betrokken en het boeit je aandacht.
Waar sta ik zelf in het verhaal, voor of achteraan in de kring?
Hoe hard schreeuw ik mee of ben ik slechts een meeloper?
Durf ik die vrouw wel in haar gezicht te kijken of alleen maar
van opzij of van achteren op haar neer te kijken met verachting?.
Wat zou Jezus daar in het zand geschreven hebben?
Aan het eind van het verhaal voel je jezelf op heterdaad betrapt.
In plaats van die vrouw kom je nu zelf in het midden staan
en daarom ben je geneigd om gauw weg te lopen.

De vrouw die was doodverklaard wordt bron van leven
Alles gaat helemaal over het hoofd van de vrouw heen
en ze wordt zelf helemaal niet gehoord.
Ze heeft ook geen naam en blijft bijna sprakeloos.
Wetten worden gemaakt om de mens te beschermen,
maar hier wordt de wet niet gebruikt
om de vrouw in bescherming te nemen.
Hier haat het echter om het eigen gelijk te krijgen en om
Jezus onderuit te halen en gevangen te kunnen nemen.
Alsof ze zelf helemaal zonder zonden zijn.
Dat is makkelijk om zo de aandacht van jezelf af te leiden.

In stilte samen met Jezus zoeken naar barmhartigheid
Samen zoeken naar de zachte lagen en krachten in jezelf.
Ik voel het van binnen al een beetje zacht en heet worden.
Ik ontdek in dit verhaal misschien dingen in mij zelf,
die ik niet voor mogelijk had gehouden.
Ik kan mij bewust worden van bepaalde kanten van mij zelf
waar ik geen weet van had of nu geen raad mee weet.
Misschien schrik ik wel van mij zelf en sta ik juist vooraan
met mijn beschuldigende vinger om hoog geheven
en schreeuw ik juist het hardste om vergelding.
Misschien zet ik anderen ook wel eens voor schut
en krijgen ze van mij niet de gelegenheid
in waardigheid zonder gezichtsverlies weg te gaan.
Misschien loop ik nu wel schoorvoetend uit de kring weg
met het gevoel dat ik zelf ook opnieuw kan en mag beginnen.
Iedere dag kan immers de eerste zijn van de rest van mijn leven.
Deze stille zandmeditatie met Jezus kan mij iets nieuws leren.
Het is belangrijk en nodig dat anderen mij dat laten voelen
en dat ook ik anderen dat laat voelen.(J.Ticheler O.Carm.)
Dan zullen ook wij heen gaan en iets minder zondigen.
.
De eerste die weggaat heeft het moeilijkste.
Die doorbreekt de cirkel van het kwaad,
zoals de eerste lezing vandaag zegt (Jesaja, 43, 16-21)
Die denkt niet meer aan het verleden dat al lang voorbij is,
maar die begint iets nieuws en dit is het begin: zie je het?
“Ik vergeet wat achter mij ligt en reik naar wat voor mij ligt” ,
zegt Paulus vandaag in de tussenlezing (Fil. 3,8-14)
Die gaat waar nog geen weg is in de steppe.
Die laat als het ware een rivier ontspringen in de woestijn.
Zo blijft Jezus alleen achter en wordt bron van nieuwe inspiratie.
Uitgerekend Hij komt in het midden staan bij die vrouw.
Hij die zelf zonder zonde is en de eerste steen zou kunnen gooien,
die vereenzelvigt zich met haar, in plaats van haar te veroordelen
en juist Hij geeft haar het vertrouwen in haar zelf terug.
Dat wordt ook een bron in haar die nieuw leven mogelijk maakt.
De vrouw krijgt het gevoel dat zij opnieuw kan beginnen.
Laten wij ons verder voorbereiden op de verzoening met Pasen.